De uitbreiding van deze woning uit 1930 in Bilzen vormt het nieuwe hart van het huis. De bestaande woning is compact, met een kleine keuken en beperkte leefruimte. Voor het gezin van vier is het te krap: het huis botst op zijn grenzen. Aan de zuidwestzijde van het perceel ligt echter het zonnehof: een verborgen plek waar middag- en avondzon elkaar raken. Daar ontstaat vanzelf de wens om te wonen, te koken en te leven met zicht op het licht- en een knipoog naar de achterliggende tuin.

De uitbreiding die hieruit groeit, is geen toevoeging uit ambitie, maar uit logica. Ze zoekt geen contrast, maar hedendaagse continuïteit. Als een zachte overgang vormt ze de schakel tussen binnen en buiten: een plek die het huis opent naar ‘de hof’, zonder zijn geborgenheid te verliezen.
In Zonnehof draait het niet om de uitbreiding zelf, maar om wat ze mogelijk maakt: ademruimte, rust en verbondenheid. Een architectuur die uitnodigt om te leven.