Arles, een stad bevroren in haar verleden, zoekt haar plaats in de wereld van morgen. Tussen erfgoed en vooruitgang, tussen herinnering en herinterpretatie.

Op de site van Les Nouvelles Galeries, een toonbeeld van moderniteit uit de 20ste eeuw met zijn gewapend beton een ingenieuze vondst van Hennebique – nu een stille getuige van een vergeten ambitie – stelt deze masterthesis een ruimtelijke interventie voor. Een dialoog tussen stad en structuur, tussen materieel erfgoed en toekomstgerichte stedelijkheid. Door bestaande lagen te herwaarderen en nieuwe verbindingen te weven, ontstaat een dynamisch stedelijk knooppunt. Een plek die Arles niet alleen herinnert, maar ook voortstuwt.

Door het materieel erfgoed te activeren, krijgt de stad opnieuw een kloppend hart, een mediator tussen de behoeften van de Arlésiens en een duurzaam toerisme binnen een globale context.
De bestaande structuren worden niet louter bewaard, maar heruitgevonden. Continuïteit en transformatie gaan hand in hand, waarbij het geheugen van de stad verweven wordt met nieuwe stedelijke dynamieken. Verticale interacties binnen het gebouw creëren een gelaagde betekenis in de ‘bigness’ van de stad, terwijl horizontale verbindingen de relatie met de lokale buurten versterken.

Zo ontstaat een eigentijds stedelijk knooppunt, een mentaal herkenningspunt dat de stad niet enkel verankert in haar verleden, maar haar ook vooruitstuwt. Arles wordt geen stilstaand museum, maar een levende stad.

De volledige masterproef is terug te vinden in de archieven van de KU Leuven: ‘Het gebouw en de stad: een verticale wandeling door Arles’, promotoren: Ar. Wim Goes en Ar. Klaas Goris.