Het stadscentrum van Arles heeft zich ontwikkeld tot een toeristisch openluchtmuseum als gevolg van stadsplanning uit de jaren vijftig. De stad moet rehabiliteren om een proactieve rol te kunnen spelen in de wereld van vandaag en morgen. Deze thesis stelt een ruimtelijke interventie voor op de site van Les Nouvelles Galeries, een vroeg 20e eeuws magasin representatief voor de toenmalig- nu vergeten- progressieve tijdsgeest. Zo is het bijvoorbeeld één van de eerste gebouwen met gewapend beton van de ingenieur Hennebique. Het materieel erfgoed wordt geactiveerd als mediator tussen de stedelijke behoeften van de Arlésiens en duurzaam toerisme binnen een globale context. Het herwaarderen van de bestaande structuren zorgt voor continuïteit en bouwt voort op het kerngeheugen van de stadsstructuur (cfr. Rossi), terwijl het ruimte biedt voor hedendaagse aspecten en nieuwe ontwikkelingen. Het project propageert een dynamische verbinding tussen het stadscentrum en lokale buurten, waarbij verticale interacties binnen het bestaande gebouw worden benut voor gelaagde betekenis binnen de 'bigness' en horizontale interfaces worden versterkt. Dit eigentijdse stedelijke knooppunt, een mentaal herkenningspunt, stuwt Arles vooruit naar een dynamische toekomst.

De volledige masterproef is terug te vinden via de archieven van de universiteit KU Leuven: 'Het gebouw en de stad: een verticale wandeling door Arles', promotoren: Ar. Wim Goes en Ar. Klaas Goris.