De tussenruimte als metafoor voor de nostalgische afstemming tussen binnen en buiten. Architectuur waarin materialiteit en typologie sensoriële gelaagdheid structureren met behulp van Kalkhennep.

Het ontwerp omvat vier afzonderlijke entiteiten, vormelijk gelijk maar met een eigen identiteit en zintuiglijke eigenschappen door specifieke materialiteit en oriëntatie. Hierdoor ontstaat er door de tijd heen een dynamisch geheel. De zorgvuldige plaatsing van openingen leidt de bewoners op een dubbelzinnige manier doorheen het complex, waardoor de grenzen tussen ramen en deuren vervagen en onderliggende culturele noties symboliseren. Het project legt de nadruk op dynamische ervaringen van zicht, aanraking, gehoor en geur, waarbij materialen zoals hennepvezels worden gebruikt voor thermische eigenschappen en terracotta tegels voor warmteabsorptie. Venetiaans pleisterwerk wordt gebruikt om licht en diepte te manipuleren, wat bijdraagt aan de specifieke zintuiglijke beleving. Dubbel omlijste openingen worden gebruikt om het interne klimaat organisch te reguleren afhankelijk van het feitelijke buitenklimaat. Over het geheel genomen omarmt het ontwerp onvoorspelbaarheid en potentiële verstoringen, en biedt het een harmonieus samenspel tussen architectonische elementen en de zintuiglijke ervaring van de ruimte.